Στοιχεία - σοκ για το πρώτο οκτάμηνο του 2022 έχουν καταγραφεί, από τις αρμόδιες υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ., 257 υποθέσεις πάσης φύσεως σεξουαλικής κακοποίησης με θύματα ανήλικα άτομα

 

 

Ένα παιδί την ημέρα κακοποιείται σεξουαλικά στην Ελλάδα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Πολιτείας για το πρώτο οκτάμηνο του 2022 – διάστημα κατά το οποίο έχουν καταγραφεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ. 257 υποθέσεις πάσης φύσεως σεξουαλικής κακοποίησης με θύματα ανήλικα άτομα.

 

Τα αναλυτικά στοιχεία των Αρχών, όσον αφορά στους καταγεγραμμένους βιασμούς παιδιών την τελευταία πενταετία αποτυπώνουν – με εξαίρεση το 2019 – αυξητική τάση: 54 βιασμοί το 2018, 36 βιασμοί το 2019, 47 το 2020, 71 το 2021, ενώ μόνο για το πρώτο 8μηνο του 2022 οι βιασμοί με θύματα αγόρια και κορίτσια είναι ήδη 54, αγγίζοντας ήδη τον ετήσιο αριθμό για το 2020.

Ανθρωποι που εκ της θέσεώς τους ενημερώνονται καθημερινά για καταγγελίες που αφορούν σε σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων κάνουν λόγο για ένα φαινόμενο ανεξέλεγκτο υπογραμμίζοντας ότι είναι δεκάδες οι υποθέσεις που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας και αξιολογούνται από τους ειδικούς ως πιο φρικαλέες κι από αυτήν της 12χρονης από τα Σεπόλια. Μια υπόθεση που δοκιμάζει τα όρια της ανθρώπινης λογικής καθώς έως τώρα έχουν συλληφθεί ως κατηγορούμενοι η ίδια η 37χρονη μητέρα του κοριτσιού για διακεκριμένη μαστροπεία, ο 53χρονος επιχειρηματίας Ηλίας Μίχος που κατηγορείται ότι βίαζε και εξέδιδε τη 12χρονη και ο 42χρονος Ιωάννης Σοφιανίδης που κατηγορείται ότι βίαζε έναντι αμοιβής το ανήλικο κορίτσι.

ʼτομα υπεράνω υποψίας.

Κάθε νέα ιστορία φρίκης που ξετυλίγεται στους τηλεοπτικούς δέκτες και στις σελίδες των εφημερίδων με πρωταγωνιστές παιδιά στη θέση του θύματος σοκάρει την κοινή γνώμη καθώς αποδεικνύεται ξανά και ξανά ότι πρώτον, σε αρκετές περιπτώσεις, κακοποιητές είναι εκείνοι που όφειλαν να τα προστατεύουν, δηλαδή οι γονείς ή οι στενοί συγγενείς που συνήθως θεωρούνται «άτομα υπεράνω υποψίας».

Και, δεύτερον, ότι αν οι κακοποιητές δεν προέρχονται από το οικογενειακό περιβάλλον, τότε τις περισσότερες φορές βρίσκονται στον στενό κύκλο των ανηλίκων, ως άτομα εμπιστοσύνης. «Υπάρχουν κατά καιρούς υποθέσεις παιδιών που τραβούν το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. 

 

Γιατί συνεπακόλουθα τραβούν και το ενδιαφέρον της κοινωνίας. Η άποψη ότι «η οικογένεια είναι υπεράνω υποψίας» δεν επιβεβαιώνεται εδώ και πολλές δεκαετίες. Αν δείτε τα στατιστικά από «Το Χαμόγελο του Παιδιού», στο 90% των περιπτώσεων, οι γονείς είναι αυτοί που φέρονται να έχουν παραβιάσει τα δικαιώματα των παιδιών τους», αναφέρει στα «ΝΕΑ» ο Στέφανος Αλεβίζος, ψυχολόγος στο «Χαμόγελο του Παιδιού».

 

Το 70% είναι κορίτσια.

Αποτροπιασμό προκαλούν τα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. και αφορούν στα εγκλήματα που σημειώθηκαν κατά της γενετήσιας ελευθερίας και οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής με θύματα ανήλικα άτομα την τελευταία πενταετία (2018-2022). Συνολικά, οι 1.326 υποθέσεις αφορούν σε 15 άρθρα του Ποινικού Κώδικα, με τρία να καταγράφουν τα περισσότερα θύματα: Το άρθρο 334 (βιασμός) με 262 υποθέσεις, το άρθρο 337 (προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας) με 448 υποθέσεις και το άρθρο 339 που αφορά σε γενετήσιες πράξεις με ανήλικους ή ενώπιόν τους με 294 υποθέσεις.

Οι καταγεγραμμένες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης παρουσιάζουν επίσης αυξητική τάση (247 το 2018, 252 το 2019, 244 το 2020, 326 το 2021 και 257 το πρώτο οκτάμηνο του 2022), ενώ τα ανήλικα θύματα ανά υπόθεση φαίνεται να είναι περισσότερα του ενός (1.326 υποθέσεις, 1.531 θύματα). Στη συντριπτική τους πλειονότητα, τα ανήλικα θύματα είναι ημεδαποί (1.223), σε ποσοστό 70% πρόκειται για κορίτσια (1.183 κορίτσια, 349 αγόρια) και κατά πλειοψηφία ανήκουν στην ηλικιακή κατηγορία 9-14 ετών (734 θύματα).

Η δομή της οικογένειας, που κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης έσωσε την… παρτίδα για χιλιάδες παιδιά, εφήβους και νέους, υψώνοντας γύρω τους τείχος προστασίας, μοιάζει να βγαίνει από την πανδημία καταρρακωμένη γεμάτη μώλωπες, αναδεικνύοντας τις αδυναμίες του συστήματος και την ανυπαρξία πλεγμάτων κοινωνικών δομών που θα μπορούσαν να παρεμβαίνουν έγκαιρα, προλαμβάνοντας καταστάσεις και κυρίως εγκλήματα κατά ανηλίκων που είναι μη αναστρέψιμα. Μέχρι στιγμής ο πόλεμος έχει χαθεί. Ο επικείμενος αγώνας θα δοθεί για τα παιδιά εκείνα που

 

υποφέρουν σε κάποιο διαμέρισμα σιωπηλά ή φωναχτά αλλά δεν προσπάθησε κανείς έως τώρα να τα σώσει.

Αραγε αρκεί για τη σωτηρία τους η δημοσιοποίηση 213 υποψήφιων βιαστών ή μήπως απαιτείται και μια πιο βαθιά τομή; «Τα αντανακλαστικά της κοινωνίας δεν έχουν φτάσει στο σημείο που θα έπρεπε. Το βλέπουμε με υποθέσεις που κατά καιρούς μας απασχολούν στη βάση του τι λάθη έγιναν και δεν προλάβαμε αυτά τα παιδιά. Σίγουρα έχει να κάνει με την υποστελέχωση των υπηρεσιών», σημειώνει ο Στέφανος Αλεβίζος συμπληρώνοντας: «Οι υποθέσεις είναι πολλές παραπάνω από αυτές που βρίσκονται ως πρώτο θέμα στην επικαιρότητα.

Στο «Χαμόγελο του Παιδιού», το πρώτο εξάμηνο του 2022, χειριζόμασταν περίπου 10 υποθέσεις παιδιών-θυμάτων βίας την ημέρα. Αντιλαμβάνεστε ότι το φαινόμενο είναι ανεξέλεγκτο. Τα στατιστικά της ΕΛ.ΑΣ., όπως και αυτά του «Χαμόγελου του Παιδιού», έχουν έναν κοινό παρονομαστή: Οτι οι περιπτώσεις σεξουαλικής βίας κατά των παιδιών υποαναφέρονται. Δεν γνωρίζουμε πόσα παιδιά κακοποιούνται. Πρακτικά τι χρειαζόμαστε; Ευαισθητοποιημένη κοινωνία, στελέχωση των υπηρεσιών με ικανό αριθμό εξειδικευμένων επαγγελματιών που να μπορούν να ανταποκριθούν στις πραγματικές ανάγκες των παιδιών και δράσεις πρόληψης στα σχολεία, όπως το μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Υπάρχει μία γραμμή δωρεάν, 24ωρη, ανώνυμη, το 1056, όπου ο κόσμος μπορεί να μοιραστεί τους προβληματισμούς του».

Ο αριθμός σοκάρει, καθώς αντιστοιχεί σε περισσότερες από μία κακοποιήσεις παιδιών καθημερινά, με τους αναλυτές της ΕΛ.ΑΣ. να τονίζουν και μια σημαντική λεπτομέρεια: πρόκειται για περιπτώσεις που καταγγέλλονται, διότι υπάρχουν πολλές άλλες που είτε ο φόβος του διασυρμού κρατάει τα στόματα κλειστά, είτε ακόμη δεν γνωρίζουν οι γονείς ή οι συγγενείς των παιδιών για να ακολουθήσουν τον δρόμο της Δικαιοσύνης. Εκείνο όμως που πραγματικά σοκάρει είναι το γεγονός ότι μόνο ένα από τα πέντε παιδιά που κακοποιούνται θα μιλήσει στην οικογένεια ή στις Αρχές για τη φρίκη που έζησε. Η ντροπή και οι ενοχές κρατούν τα στόματα ερμητικά κλειστά, πνίγουν τον πόνο και παραμένουν στο σκοτάδι οι ανατριχιαστικές αποκαλύψεις. Κάτι που σημαίνει πως ακόμη και τα νούμερα που παρουσιάζονται όχι μόνο είναι πλασματικά, αλλά και θα πολλαπλασιάζονταν αν μπορούσαν όλοι οι βιασμοί και οι κακοποιήσεις να βγουν στην επιφάνεια.

 

Οι βιασμοί και γενικότερα οι σεξουαλικές κακοποιήσεις ανηλίκων έχουν πάρει τα τελευταία χρόνια απίστευτες διαστάσεις, σε σημείο που να συνιστούν κοινωνικό φαινόμενο και να προκύπτουν τεράστια ερωτήματα για τον ρόλο της Πολιτείας. Ανάμεσά τους καταγράφονται και εκατοντάδες περιπτώσεις παιδιών που όχι μόνο παγιδεύτηκαν στα δίχτυα ηλεκτρονικών «αρπακτικών» και κακοποιήθηκαν σεξουαλικά, αλλά και διασύρθηκαν στο Διαδίκτυο και έγιναν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης. Φυσικά, τα τραύματα που προκαλούνται στην ψυχή των παιδιών τους ακολουθούν για μια ολόκληρη ζωή και χρειάζονται μεγάλη προσπάθεια και υπομονή από την οικογένεια και τους αρμόδιους φορείς για να σταθούν στα πόδια τους και να ζήσουν φυσιολογική ζωή.

 

Στην ΕΛ.ΑΣ. τα τελευταία χρόνια στα επίσημα στατιστικά στοιχεία υπάρχει ένα κεφάλαιο για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής ανηλίκων. Εκεί καταγράφονται όλα τα συμβάντα που αφορούν από βιασμούς και απόπειρες μέχρι πορνογραφία ανηλίκων, προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας κ.λπ.

 

Από το 2018, το 2019 και το 2020 υπάρχει μια σταθερότητα στις καταγγελίες και τους αριθμούς, ενώ τα δύο τελευταία χρόνια παρατηρείται μια σημαντική αύξηση σε τέτοιου είδους κακουργηματικές πράξεις, πάντα με θύματα μικρά παιδιά. Από βρέφη λίγων ημερών και παιδιά του Δημοτικού μέχρι ανήλικους λίγο πριν την ενηλικίωσή τους. Συγκεκριμένα, το 2018 καταγράφονται 247 υποθέσεις με 278 ανήλικα θύματα, το 2019 252 υποθέσεις με 294 θύματα και το 2020 πέρασαν στα αρχεία των αρμόδιων υπηρεσιών της Αστυνομίας 244 υποθέσεις με 342 θύματα.

 

Ωστόσο, το 2021 παρατηρείται μια σημαντική αύξηση καθώς όλο τον χρόνο οι αστυνομικές υπηρεσίες σχημάτισαν 326 δικογραφίες με 387 θύματα. Μάλιστα, έχουν καταγραφεί ακόμη και βιασμοί παιδιών κάτω των 8 ετών (!), ενώ τα περισσότερα παιδιά που κακοποιήθηκαν είναι κορίτσια. Και φτάνουμε στο πρώτο οκτάμηνο του έτους που διανύουμε: έως τα τέλη Αυγούστου έχουν καταγραφεί 257 υποθέσεις με 294 ανήλικα θύματα, εκ των οποίων τα 244 είναι κορίτσια και τα 50 αγόρια. Η αύξηση είναι εμφανέστατη, καθώς υπάρχουν ακόμη τέσσερις μήνες μέχρι να κλείσει το έτος και στατιστικά αναμένεται ο αριθμός να ξεπεράσει τα ποσοστά του προηγούμενου χρόνου.

 

 

 

 

Η αύξηση αυτή για το 2021 και το 2022 ίσως οφείλεται, λένε οι ειδικοί, και στο γεγονός ότι ανοίγουν πια πολύ πιο εύκολα τα στόματα, τα παιδιά μιλάνε πιο ανοιχτά και οι καταγγελίες είναι πιο εύκολες. Ομως και πάλι, λένε οι αναλυτές, ο αριθμός είναι πολύ μικρός σε σύγκριση με αυτά που πραγματικά συμβαίνουν, καθώς τα περισσότερα παιδιά φοβούνται ή ντρέπονται να πουν όσα εφιαλτικά βιώνουν καθώς οι παιδόφιλοι κερδίζουν αρχικά την εμπιστοσύνη τους, τα χειραγωγούν μετατρέποντάς τα σε πειθήνια όργανά τους και όταν εκείνα αντιδράσουν τα απειλούν ότι θα καταστρέψουν τα ίδια και τις οικογένειές τους.

 

 

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους και λένε πολλά: σχεδόν καθημερινά καταγγελίες, μία δικογραφία κάθε σχεδόν δύο ημέρες μόνο στην Αττική για βιασμό και αποπλάνηση ανηλίκου. Στην Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων, εκεί όπου καθημερινά παιδιά ηλικίας από 4 ετών έως την ενηλικίωσή τους ξεδιπλώνουν τις σκηνές φρίκης και πόνου που βίωσαν ακόμα και από τους δικούς τους ανθρώπους, οι αστυνομικοί είναι επιφυλακτικοί. Λόγω του τεράστιου προβλήματος τα τελευταία χρόνια η υπηρεσία αναβαθμίστηκε. Εφυγε από τα γκρίζα ντουβάρια του 3ου ορόφου και ανέβηκε στα ανακαινισμένα γραφεία του 8ου.

 

Απέκτησε ειδική αίθουσα, όπου δίνουν κατάθεση τα παιδιά σε ένα ιδιαίτερα ζεστό και φιλικό περιβάλλον, μόνο με την παρουσία παιδοψυχολόγου. H κατάθεση βιντεοσκοπείται και αποστέλλεται σε USB stick στον εισαγγελέα Ανηλίκων έτσι ώστε το παιδί να μη χρειαστεί ποτέ ξανά να ζήσει αυτές τις εφιαλτικές στιγμές. Και όταν η πόρτα είναι κλειστή και το μεγάλο κόκκινο φωτάκι με την ένδειξη «On Air» είναι αναμμένο, σημαίνει ότι στον ειδικό χώρο μία ακόμη θλιβερή ιστορία ξεδιπλώνεται.

 

Σύμφωνα με αστυνομικούς, παιδοψυχολόγους και κοινωνιολόγους, οι παιδεραστές ανήκουν σε μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων. Πρόκειται για άτομα που έχουν ιδιαίτερη ικανότητα να ασκούν επιρροή πάνω στα λιλιπούτεια θύματά τους. Τα παιδιά που παγιδεύονται στα βρόχια της διαστροφής κρατούν το στόμα τους ερμητικά κλειστό. Είναι μπερδεμένα και όλα μέσα στο μυαλό και την ψυχή τους μοιάζουν χαοτικά και αδιέξοδα. Μάλιστα, σπάνια οι παιδόφιλοι επιτίθενται σε ένα παιδί χωρίς καν να το γνωρίζουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις δρουν βάσει μελετημένου σχεδίου. Μαθαίνουν λεπτομέρειες για τα θύματά τους και χτίζουν σχέση εμπιστοσύνης.

 

 

Χρησιμοποιώντας την ευγένεια, την εμπιστοσύνη αλλά και υλικά αγαθά, όπως μικρά δώρα, ως δέλεαρ καταφέρνουν να παρασύρουν τα παιδιά και, το κυριότερο, να εξασφαλίσουν τη σιωπή τους για να μην αποκαλύψουν σε κανένα τα όσα φρικτά ζουν ή έζησαν στα χέρια τους. Μάλιστα, οι παιδόφιλοι σε μεγάλο ποσοστό είναι ευυπόληπτοι επιχειρηματίες, ακόμη και παντρεμένοι με παιδιά, ενώ εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς είναι υψηλού μορφωτικού επιπέδου. Οι ίδιοι στους αστυνομικούς παραδέχονται κυνικά πως ό,τι έκαναν το έκαναν για να εκτονώσουν αρρωστημένα πάθη και φαντασιώσεις τους, όμως το σίγουρο είναι ότι όχι μόνο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι, αλλά και αμετανόητοι.

 

 

Με την πρώτη ευκαιρία ακόμη και μετά από πολλά χρόνια εγκλεισμού σε σωφρονιστικά καταστήματα υποτροπιάζουν, ξανακυλούν στον βούρκο της αμαρτίας και αναζητούν με κάθε τρόπο παιδική σάρκα για να εκτονώσουν πάθη και απαγορευμένες εμμονές που φωλιάζουν στο αβυσσαλέο τους μυαλό.